Yaşlılık

YAŞLILIK

Her şey, ilk beyaz telle başlar
Alnının kenarına düşen
Ve fark edilmeyen bir sancı gibi.
Sonra çoğalır beyazlar,
Birbirleriyle yarışır
Zamanın askerleri gibi kuşatır dört bir yanı.

Bir sabah aynaya bakarsın,
Tanıyamazsın içindeki o çocuğu.
Kırışlar derinleşmiş, bakışlar yorgun,
Gözlerinde bir göç mevsiminin hüznü.

Ve sonra, o beyazlar da terk eder seni.
Kafan, kel bir dağa döner
Ne bir yeşil, ne bir umut…
Çorak  bir sessizlik.

Son dişin de düşer bir gün,
Çiğneyemediğin lokmalar gibi
Hayat da boğazında düğüm düğüm
Takma dişlerle sürer son çeyrek.
Gülüşün bile biraz ödünç.

Ve tanışırsın o vefalı dostla
Adımları ağır, sesi kederli…
Ama sadıktır sana,
Götürür, mezara kadar.

Yine de pes etmez yüreğin,
Bir serap gibi gelir gecenin bir yarısı,
İçindeki o on yedi yaşındaki çocuk.
Kanarsın ona,
Bir başka bahar varmış gibi ilerde.

Gönlün yalınayak koşar rüyalara,
Bir aşk, bir umut, belki bir şiir peşinde…

Oysa bedenin çoktan ihanet etmiş,
Teslim olmuş toprağın altındaki son sahiplerine.
Organların yorgun, ciğerlerin bitap,
Ama sen hâlâ düş kurarsın inadına.
Elindeki son fidanı dikersin toprağa.

Sen hâlâ on yedi…
Sen hâlâ ölümsüzlük koyunda,
Koşmak istiyorsun bir başka bahara.

Mavi Ark( M. Avşar)