Fıtratın Aynası Ne kadar zorlarsak da kalbimizi, bir yılanın yavrusuna şefkat duyamayız; ne bir ker

Fıtratın Aynası

Ne kadar zorlarsak da kalbimizi,
bir yılanın yavrusuna şefkat duyamayız;
ne bir kertenkelenin taş soğukluğuna,
ne de kirpinin iğne iğne suskunluğuna…
İçimizde filizlenmez domuz yavrusunu okşama isteği,
çünkü fıtrat susar bazı varlıkların karşısında.

Ama bir kuzuya dokunduğunda parmak uçların,
kalbinin derinliklerinden süt kokulu bir huzur yükselir.
Bir tayın yelesinde savrulur çocukluğun,
yumurtadan yeni çıkmış bir güvercinin kanadında
umutlarını görürsün henüz !

Ve bir ceylan yavrusu sekerek geçti mi önümden,
Değme keyfime,
içimde yıkanır yüzyıllık bir susuzluk;
yüreğime bir coşku dolar okyanus dolusu,

Bil ki insan, sadece insan değildir.
Yeryüzünde insan kılığında dolaşır nice mahlûk:
Yılan suretinde sinsi bakışlılar,
kirpi gibi diken diken öfkeler,
kurt gibi pusuda bekleyenler…
Ve ceylanlar da var,
gözü yaşlı, kalbi temiz, ürkek ama asil.

Kiminin fıtratında zehirli bir bekleyiş saklı,
kimininki bir orman kadar vahşi,
kimisi ise bir kır çiçeği gibi narin,
bir anne gibi yumuşak.

Ama biz onları çıplak gözle görmeyiz,
Ne kadar zorlasak kaskatı,
çünkü göz değil,
gönül görür fıtratı.
Mavi Ark ( M. Avşar)