2 bin yıl sonra Hindistan'ın alt kastlarından zavallı kızların başına gelenler

2 bin yıl sonra Hindistan'ın alt kastlarından zavallı kızların başına gelenler
MEHMET AVŞAR
En düşük sınıf ailelerde doğan Hintli kızların kaderi çok zor ve tatsız. Bu çocukların hayatta başarı şansı neredeyse yok. Ve olağan insan anlayışında normal yaşamda da işler çok zordur. Yoksullukla mücadele kapsamında Hindistan'daki devlet yapılarının eğitim alma fırsatı sağlamasına rağmen, bu yardımlar yoksul ailelerden gelen insanlar tarafından nadiren kullanılmaktadır.
Öğrenmek, zavallı kızların ve ebeveynlerinin sahip olmadığı zaman alır. Ailede birkaç kız çocuğu varsa, durum daha da kötüleşir, çünkü daha küçük çocuklar büyür ve ayrıca yiyeceğe ihtiyaç duyar ve çoğu alt kast ailesinde onları besleyecek hiçbir şey yoktur. Bu tür kızların da doğumdan itibaren oturacak evleri ve  başlarının üzerinde bir çatısı yoktur. İnsanlar sokaklarda ya da çalışan bacalarda açıkça yaşıyor.
Aileler, küçük çocuklarını beslemek için bir şekilde para kazanmak ve daha büyük kızları aç bırakmamak için onları zengin ailelere “bağlamak” için fırsatlar arıyor.
Çoğu zaman, varlıklı insanlar yoksul mahallelere gelirler, çünkü orada her zaman "canlı mallar satın alınabileceğini" bilirler. Bir kızın maaşı genellikle düşüktür, ancak bu paralar bir süre yaşamak için yeterlidir ve kız, başının üstünde bir çatı ve ömür boyu yiyecek alır.
Hindistan'ın çok gelişmiş bir "hizmetçi kültürü" vardır. Zenginler sadece hizmetçi kiralamazlar, onları "ömür boyu kullanım" hakkıyla satın alırlar.
Bütün bunlar yasadışı olarak gerçekleşir, ancak bu fenomenle etkili bir şekilde mücadele etmek mümkün değildir, çünkü fakir insanlar yeni doğan çocukların kayıtlarını tutmazlar ve devlet yapılarının temsilcileri hepsini sayamaz.
Kız çocukları gidecek yerleri olmadığı için hayatları boyunca hizmet ettikleri ailelere veriliyor. Hizmetlerinin karşılığı olarak başlarının üstünde bir çatı ve yiyecek verilir.
Çok çalışmak zorundasın. Hindistan'da hizmetçiler on iki ila on dört saat ev işleri, yemek pişirme, yerel alanı temizleme ve ustalar için diğer önemli işlerle meşgul.
Nüfusun çok zengin kesimleri birkaç hizmetçi tutabilir. Böyle bir ailede olmak büyük bir başarıdır, çünkü çoğu durumda insanlar farklı ailelerdeki kızları aramazlar, ancak bir aileden birkaç kız kardeşi kurtarırlar.
Çocuklar on ya da on iki yaşından itibaren satılıyor, çünkü kız zaten hafif ev işleri yapacak kadar güçlü. Yaşlandıkça, sorumlulukların sayısı artacaktır.
Kendilerini bu durumda bulan kızlar şanslıdır, çünkü zengin ailelere hizmetçi olarak "bağlanamayan"lar evlilik için satılmaktadır. Hindistan'da potansiyel damatların gelip eşlerini "gelecek için" seçebilecekleri ayrı bir "gelin pazarı" var.
Erkek çocuklar da sıklıkla kendilerini bu pozisyonda bulurlar. Ülkede yoksul ailelerin çocukları için insana yakışır iş olmadığı için belli bir yaşta ana babalar da onları hizmetçi olarak veriyor.